Akt oskarżenia przeciwko Otzma Yehudit

Rasizm, supremacja i apartheid nie są „opiniami”. Faszyzm nie jest „stanowiskiem politycznym”. To przestępstwa – przestępstwa przeciwko godności ludzkiej, przeciwko równości i przeciwko samej ludzkości.

W większości demokracji każdy ruch otwarcie promujący supremację rasową lub religijną jest uważany za przestępczy. Partia nazywająca się „Biała Władza” w Stanach Zjednoczonych czy „Chrześcijańska Władza” w Europie zostałaby zakazana i ścigana. Jednak w Izraelu Otzma Yehudit („Żydowska Władza”) – partia, której ideologia jest żydowskim odpowiednikiem takich ruchów – zasiada w rządzie.

Pod przywództwem Itamara Ben-Gwira, skazanego podżegacza rasistowskiego, Otzma Yehudit jest współczesnym wcieleniem kahanizmu, faszystowskiej ideologii założonej przez rabina Meira Kahane’a, zakazanej za jej rasizm i terroryzm. Dziś to, co kiedyś było zakazane jako terroryzm, zostało znormalizowane w rządzie, bronione przez zachodnich przywódców, którzy w swoich krajach nigdy nie tolerowaliby takiego ruchu.

To nie jest tylko hipokryzja. To współudział.

Od Kach do Otzma Yehudit: Zakazany terroryzm, przemianowany

Rabin Meir Kahane, urodzony na Brooklynie, założył Kach w 1971 roku po kierowaniu brutalną Ligą Obrony Żydowskiej w USA. Platforma Kach była jednoznaczna:

-   Arabowie muszą zostać pozbawieni obywatelstwa i wydaleni z Izraela oraz terytoriów okupowanych.
-   Izrael powinien stać się teokracją żydowską rządzoną przez halachę (prawo żydowskie).
-   Należy ustanowić „Wielki Izrael”, anektując ziemie od Nilu do Eufratu.

Kach wszedł do Knesetu w 1984 roku, zdobywając jeden mandat. Jednak jego obecność wstrząsnęła izraelskim establishmentem politycznym. Kahane otwarcie nawoływał do masowych wysiedleń Arabów, używając języka czystek etnicznych z mównicy parlamentarnej. Potępił demokrację jako słabość, a równość jako zdradę.

Reakcja była szybka. W 1985 roku Izrael zmienił Ustawę Zasadniczą: Kneset (Sekcja 7A), dodając przepis zakazujący partiom podżegania do rasizmu lub odrzucania Izraela jako państwa demokratycznego. W 1988 roku Sąd Najwyższy potwierdził tę poprawkę, wykluczając Kach z wyborów, uznając jego program za fundamentalnie rasistowski i niezgodny z demokracją.

Mimo to zwolennicy Kach kontynuowali swoją działalność. W 1994 roku stało się to, co nieuniknione: jeden z nich, Baruch Goldstein, dokonał masakry w Hebronie, mordując 29 Palestyńczyków podczas modlitw w Ramadanie. Zamiast potępić tę zbrodnię, wielu kahanistów wychwalało Goldsteina jako bohatera. Rząd Izraela, pod ogromną presją, zakazał wtedy Kach i jego odłamu Kahane Chai jako organizacje terrorystyczne. Stany Zjednoczone, Kanada i inne rządy poszły w ich ślady.

Pod każdym względem kahanizm został uznany za ideologię rasizmu, terroryzmu i faszyzmu.

Ale kahanizm nie umarł. Przystosował się. W 2012 roku absolwenci Kach założyli Otzma Yehudit, partię, która przedstawia się jako „nowa”, ale kontynuuje tę samą podstawową ideologię: deportację „nielojalnych” Arabów, aneksję palestyńskich ziem bez praw oraz utrwalanie supremacji żydowskiej.

To, co izraelski Sąd Najwyższy kiedyś zakazał jako rasistowskie, a rząd jako terroryzm, teraz znajduje się w centrum władzy.

Ideologia kahanistowska jako przestępstwo

Statut Rzymski Międzynarodowego Trybunału Karnego oraz Konwencja w sprawie ludobójstwa jasno stwierdzają: program Otzma Yehudit to nie polityka. To przestępstwo.

1.  Apartheid (Statut Rzymski, Art. 7(1)(j))
    -   Zdefiniowany jako dominacja jednej grupy rasowej nad inną poprzez systematyczną opresję.
    -   Polityka Otzma Yehudit – podwójne reżimy prawne, ekspansja osiedli, odmowa równości – to apartheid.
2.  Przymusowe przesiedlenia (Czwarta Konwencja Genewska, Art. 49)
    -   Zakazuje wydalania lub przesiedlania ludności pod okupacją.
    -   Otzma Yehudit otwarcie opowiada się za „przesiedleniem”, czyli wydaleniem Palestyńczyków i „nielojalnych” arabskich obywateli.
3.  Prześladowanie (Statut Rzymski, Art. 7(1)(h))
    -   Poważne pozbawienie praw grupy z powodów rasowych lub etnicznych.
    -   Program partii zakładający pozbawienie Arabów praw kwalifikuje się jako prześladowanie.
4.  Podżeganie do ludobójstwa (Konwencja w sprawie ludobójstwa, Art. III(c))
    -   Bezpośrednie i publiczne podżeganie do popełnienia ludobójstwa jest karalne, niezależnie od tego, czy ludobójstwo ma miejsce.
    -   Okrzyki „Śmierć Arabom”, popierane przez liderów partii, dokładnie odpowiadają tej definicji.

Marsz Flagi: Faszyzm na widoku

Coroczny Marsz Flagi w Jerozolimie obnaża przestępczość Otzma Yehudit.

Co roku ultranacjonaliści maszerują przez dzielnicę muzułmańską Starego Miasta w Jerozolimie, wykrzykując „Śmierć Arabom” i „Niech twoja wieś płonie”. Atakują palestyńskich kupców, niszczą mienie i terroryzują mieszkańców. Zamiast być powstrzymywani, są chronieni przez eskorty policyjne.

Itamar Ben-Gwir, obecnie minister bezpieczeństwa narodowego, nie jest zewnętrznym podżegaczem. Jest regularnym uczestnikiem. Jego obecność to poparcie – i sygnał, że to podżeganie ma błogosławieństwo państwa.

W każdej demokracji taki wydarzenie – wykrzykiwanie śmierci wobec mniejszości – zostałoby zakazane. Uczestnicy zostaliby aresztowani, organizatorzy ścigani za przestępstwa z nienawiści. W Izraelu jest to uświęcone jako patriotyzm.

26 stycznia 2024 roku Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości nakazał Izraelowi, jako środek tymczasowy w sprawie RPA przeciwko Izraelowi, „zapobiegać i karać bezpośrednie i publiczne podżeganie do popełnienia ludobójstwa”. Marsz Flagi jest ucieleśnieniem takiego podżegania. Pozwalając na niego, a co gorsza, uczestnicząc w nim, Izrael otwarcie narusza wiążący nakaz MTS.

Wniosek jest jednoznaczny: przestrzeganie wymaga zakazania Marszu Flagi, kryminalizacji kahanizmu i zdelegalizowania Otzma Yehudit – tak jak Niemcy po 1945 roku były zobowiązane do kryminalizacji nazizmu.

Odpowiedzialność karna Itamara Ben-Gwira

Dossier Ben-Gwira to katalog ekstremizmu:

-   Skazany w 2007 roku za podżeganie do rasizmu i wspieranie organizacji terrorystycznej (Kach).
-   Groził premierowi Rabinowi w 1995 roku, chwaląc się w telewizji skradzionym emblematem samochodu Rabina: „Dostaliśmy się do jego samochodu – dostaniemy się i do niego”. Kilka tygodni później Rabin został zamordowany.
-   Uwielbiał masowego mordercę z Hebronu, Barucha Goldsteina, przez lata trzymając jego portret w domu.
-   Prowadził okrzyki „Śmierć Arabom” na wiecach.
-   Jako minister bezpieczeństwa narodowego nadzoruje policję, która chroni rasistowskie tłumy zamiast je tłumić, jednocześnie zbrojąc osadników i represjonując Palestyńczyków.

Zgodnie z Statutem Rzymskim Ben-Gwir mógłby zostać oskarżony przez MTS o:

-   Prześladowanie jako zbrodnię przeciwko ludzkości (Art. 7(1)(h)).
-   Apartheid (Art. 7(1)(j)).
-   Bezpośrednie i publiczne podżeganie do ludobójstwa (Art. 25(3)(e)).

Doniesienia sugerują, że tajne nakazy aresztowania MTS przeciwko izraelskim urzędnikom mogą już istnieć. Ben-Gwir, ze względu na swoją rolę, byłby głównym kandydatem.

Zachodnia hipokryzja: Obrona faszyzmu za granicą, potępianie go w kraju

Największy skandal polega nie tylko na tym, że Otzma Yehudit istnieje, ale że jest tolerowana – a nawet broniona – przez zachodnie rządy.

-   Partia „Biała Władza” w Europie zostałaby natychmiast zakazana.
-   Marsz wykrzykujący „Śmierć Żydom” zostałby potępiony jako faszyzm i rozpędzony przez policję.
-   Politycy uczestniczący zostaliby zhańbieni i wykluczeni z urzędów.

A jednak „Żydowska Władza” jest normalizowana. Zachodni przywódcy, którzy deklarują sprzeciw wobec rasizmu i faszyzmu, nadal zbroją i bronią rządu, w którym znajduje się Otzma Yehudit. Potępiają suprematystów w swoich krajach, a za granicą ich popierają.

Ta hipokryzja ujawnia pustkę ich retoryki o prawach człowieka. Tolerując żydowską supremację, podczas gdy potępiają białą supremację, zachodnie rządy zdradzają uniwersalność praw człowieka.

Wniosek: Wyrok

Fakty są niezaprzeczalne:

-   Otzma Yehudit jest bezpośrednim spadkobiercą Kach, zakazanego jako rasistowski i terrorystyczny.
-   Jego ideologia, kahanizm, to faszyzm: suprematystyczny, rasistowski i brutalny.
-   Jego polityka stanowi apartheid, przymusowe przesiedlenia, prześladowanie i podżeganie do ludobójstwa zgodnie z prawem międzynarodowym.
-   Marsz Flagi w Jerozolimie, popierany przez jego liderów, to chroniony przez państwo wiec nienawiści, w bezpośrednim naruszeniu wiążącego nakazu MTS z stycznia 2024 roku.
-   Jego lider, Itamar Ben-Gwir, ponosi indywidualną odpowiedzialność karną i może zostać oskarżony przez MTS.
-   Zachodni przywódcy, którzy tolerują i bronią Otzma Yehudit, są współwinni normalizacji faszyzmu.

Precedens jest jasny. Po Norymberdze nazizm został zakazany w Niemczech – nie jako „polityka”, ale jako przestępczy spisek. Ta sama zasada obowiązuje dzisiaj: kahanizm musi zostać uznany za przestępstwo. Otzma Yehudit musi zostać wykluczona, zakazana i zapamiętana jako ostrzeżenie, którym jest.

Wyrok: Otzma Yehudit nie jest partią polityczną. To faszystowska organizacja winna propagowania zbrodni przeciwko ludzkości.

Moralny imperatyw: Tolerowanie Otzma Yehudit to zdrada samej ludzkości. Faszyzm w jakiejkolwiek formie – biały, chrześcijański czy żydowski – nie jest opinią. To przestępstwo. I musi być zwalczany, kryminalizowany i pokonany.