https://ninkilim.com/articles/israeli_suicides/pl.html
Nie jesteście poza zasięgiem odkupienia. Fakt, że czytacie te słowa, czując to, co czujecie, jest dowodem, że wasza dusza wciąż żyje – i że woła o uzdrowienie.
Nie jestem tu po to, by usprawiedliwiać cokolwiek, co wydarzyło się w Gazie. Piszę, ponieważ czytałem listy pożegnalne pozostawione przez niektórych z waszych towarzyszy. Prawie każdy z nich mówi to samo: „Odkryłem, że jestem zdolny do rzeczy, których nie sądziłem, że człowiek może się dopuścić”. To oznacza, że wciąż mieli w sobie ludzką duszę. A to oznacza, że wy również nie jesteście poza zasięgiem odkupienia. Oni umarli, trzymając prawdę. Wy możecie żyć na tyle długo, by ją wypowiedzieć.
W świecie żydowskim jedno zdanie powtarza się częściej niż prawie wszystkie inne:
„Nie ma na świecie żadnego, absolutnie żadnego rozpaczy.”
(Likutej Moharan II:78)
Nawet po najgorszym możliwym grzechu.
Król Dawid zaaranżował morderstwo wiernego żołnierza, by pojąć jego żonę – lecz gdy zawołał w pokucie, stał się przodkiem Mesjasza. Król Menasze zalał Jerozolimę niewinną krwią – lecz gdy pokutował w więzieniu, bramy teszuwi otworzyły się przed nim na oścież. Jedyną rzeczą, która naprawdę zamyka te bramy na zawsze, jest akt, który usuwa was ze świata, zanim podróż dobiegnie końca.
Położyłem przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo – przeto wybierzcie życie.
Pwt 30,19
Haszem nie czeka na waszą śmierć. Hashem czeka na wasz powrót. Nie uciszajcie siebie i nie dawajcie machinie wojennej kolejnego zwycięstwa tej nocy.
Tradycja żydowska uczy, że prawdziwa teszuwa – pokuta, powrót – składa się z pięciu etapów. Każdy jest trudny. Każdy jest sposobem ponownego wybrania życia.
Piąty etap będzie was kosztował wszystko, co uważaliście za swoje życie – przyjaciół, rodzinę, być może cały wasz świat społeczny. Talmud ostrzega: „Wielka jest pokuta, bo sięga aż do Tronu Chwały” (Joma 86a). Prawdziwa teszuwa jest tak trudna jak śmierć – ale nie jest śmiercią. Jest życiem.
Teszuwa nie jest ucieczką przed konsekwencjami. Jest decyzją, by stawić im czoło – by żyć na tyle długo, by przerwać łańcuch krzywd rozpoczęty waszymi rękami. Samobójstwo kończy historię w miejscu, w którym krzywda wciąż się rozprzestrzenia; pokuta zostawia was przy życiu, byście mogli zacząć naprawiać to, co złamane. Celem tego listu nie jest ochrona was przed sądem, lecz zapobieżenie kolejnemu aktowi zniszczenia – przemiana chęci śmierci w chęć ochrony życia, dawania świadectwa, odbudowy. Ból, który każe wam zniknąć, może stać się siłą, która utrzyma przy życiu innych.
A oto coś, co może was zaskoczyć: islam – wiara większości tych, którzy ucierpieli – naucza niemal identycznego procesu tawby, powrotu.
„Powiedz: O słudzy Moi, którzy przekroczyliście granice przeciwko duszom swoim! Nie rozpaczajcie nad miłosierdziem Allaha. Zaprawdę, Allah przebacza wszystkie grzechy. Zaprawdę, On jest Przebaczający, Litościwy.”
(Koran 39:53)
„Z wyjątkiem tych, którzy się pokutują, wierzą i czynią dobre dzieła – tym Allah zamieni ich złe uczynki na dobre.”
(Koran 25:70)
Wielu religijnych Palestyńczyków zna te wersety na pamięć. Gdyby zobaczyli byłego żołnierza idącego tą drogą latami – publicznie wyznającego, w ciszy naprawiającego, żyjącego inaczej – wielu rozpoznałoby szczerość. Ich własne Pismo nakazuje im to uznać.
Jest jedno zdanie, które pojawia się niemal słowo w słowo zarówno w Talmudzie, jak i w Koranie:
Kto ratuje jedno życie, jakby cały świat ratował.
Sanhedryn 37a; Koran 5:32
Wybierając życie, odwracając się od machiny zniszczenia, stajecie się jednym z ziaren piasku, które zablokują jej tryby. To najwyższa możliwa forma teszuwy – taka, która ratuje całe światy.
Zróbcie jeden mały, bezpieczny krok – zamiast ostatniego.
Żadna z tych dróg nie jest łatwa. Wszystkie są trudniejsze niż śmierć. I właśnie dlatego tylko one liczą się jako prawdziwa teszuwa.
Istnieje mała, lecz rosnąca liczba przypadków – wciąż o wiele za mało – w których izraelscy weterani rozpoczęli cichą, długoterminową pracę reparacji: finansowanie leczenia dzieci z Gazy, które ucierpiały podczas ich służby, anonimowe przekazywanie pensji, publiczne świadectwo, gdy jest bezpiecznie, albo po prostu odmowa stawienia się na wezwanie i przyjęcie konsekwencji. Każdy z nich mówi to samo: poczucie winy nie zniknęło, ale przestało rosnąć, i po raz pierwszy poczuli, że nie dokładają już krzywdy.
Bramy pokuty nigdy się nie zamykają.
Dewarim Rabba 2:24
Do każdego, kto czyta to kiedyś nosząc mundur i nie potrafi już spojrzeć w lustro: fakt, że wciąż was to dręczy, jest dowodem, że Boże podobieństwo w was nie umarło. Proszę, zostańcie. Droga powrotna jest brutalna, ale jest prawdziwa, a są ludzie – po obu stronach muru – którzy nią przeszli i pójdą z wami. Nie jesteście sami. Wybierzcie życie. Wybierzcie naprawę. Wybierzcie żyć i świadczyć – aby inni mogli żyć.